W zależności od rodzaju alergii – od pokarmowych po wziewne – różne metody diagnozowania okazują się bardziej adekwatne, choć nie zawsze otrzymujemy jednoznaczne wyniki i nie wszystkie testy są bezpieczne.
Podstawową metodą rozpoznawania alergii zależnej od białek IgE jest oznaczenie swoistych IgE. testy w alergii pokarmowej, Mówimy o dwóch rodzajach badań – in vivo oraz in vitro.
Badania in vivo – czyli testy skórne
na ich skuteczność wpływa wiele czynników:
jakość wyciągów alergenowych,
wiek chorego,
płeć,
cykl miesiączkowy,
choroby współistniejące,
stosowanie leków zmniejszających miejscową reakcję skórną
nieprawidłowa technika wykonania.
W efekcie możemy otrzymać wyniki fałszywie ujemne lub dodatnie.
Ocena IgE in vitro – metodami laboratoryjnymi
o różnej czułości i swoistości oznaczania – stosowane są głównie w sytuacjach, gdy wykonanie testów in vivo jest niemożliwe lub niebezpieczne.
Jak skuteczne są te metody?
w alergii wziewnej zgodność wyników testów in vivo i in vitro sięga prawie 100%,
w alergii na leki z udziałem IgE wykorzystuje się obie metody (m.in. dla pyrazolonów jak Pyralgin, Pyralgina, Novalgin, licznych antybiotyków oraz leków zwiotczających). Dla wielu leków nie są dostępne komercyjnie testy oceniające stężenie IgE.
w alergii pokarmowej diagnozowanie bazujące na oznaczaniu IgE ma małe znaczenie, stosuje się bowiem z powodzeniem próby prowokacyjne, a wartość istotnego stężenia IgE jest określona jedynie dla nielicznych alergenów pokarmowych
w diagnozowaniu alergii na jady owadów błonkoskrzydłych wykorzystuje się testy skórne punktowe i śródskórne, których dodatni wynik wystarcza dla potwierdzenia rozpoznania; w przypadku ujemnego testu konieczne są badania IgE w surowicy.
Badania IgE, będące podstawą diagnostyki chorób alergicznych, mogą więc być stosowane zamiennie lub jako uzupełniające.
Źródło – How to assess specific IgE – in vivo or in vitro? / J. Glück – SUM, Katowice; XI Konferencja Naukowo-Szkoleniowa ALERGIA ASTMA IMMUNOLOGIA KLINICZNA, Łódź 2011