Alergiczne testy skórne

Alergiczne testy skórne są najczęściej wykonywanymi testami. Mają zastosowanie przy podejrzeniu alergii wziewnej czy pokarmowej. Wyróżniamy dwa rodzaje testów skórnych: punktowy oraz płatkowy. Dodatkowo uzupełnieniem testu punktowego może być badanie śródskórne. Test punktowy wykonuje się poprzez zaaplikowanie na skórę danego alergenu. Zazwyczaj lista obejmuje 20 najbardziej typowych substancji, można ją jednak modyfikować w zależności od pacjenta. W diagnostyce alergii bardzo ważne jest bowiem indywidualne podejście do uczulonego. Procedura testu punktowego obejmuje nakłucie skóry cienką igłą. Wynik badania jest znany już po około kwadransie. Pojawia się bowiem (lub nie) reakcja skórna. „Bąbel” podlega następnie ocenie – brana jest pod uwagę jego wielkość zaczerwienienie itp. Dodatkowo robi się tzw. próbę kontrolną. Dzięki temu można dokładniej ocenić, jak wysokie jest nasilenie alergii na daną substancję. Metodą punktową można zbadać: reakcję na grzyby pleśniowe, drożdże, na roztocza (obecne m.in. w kurzu), insekty a także na rozmaite składniki pożywienia. Nie każdy może wykonać alergiczny test punktowy. Przeciwwskazaniami są: ciąża, choroby autoimmunologiczne, jak np. toczeń układowy oraz nowotwory złośliwe. Jak wiadomo alergie pokarmowe i wziewne nie są jedynymi typami uczuleń, które mogą utrudniać życie. W przypadku podejrzenia alergii kontaktowej stosuje się testy skórne płatkowe. Do pleców przykleja się specjalne bibułki, nasączone alergenami. Konieczne jest noszenie tych plastrów przez 48 godzin. Po tym czasie można zbadać, czy wystąpiła reakcja alergiczna (np. wyprysk, rumień). Diagnostyka chorób alergicznych jest istotna nie tylko ze względu na możliwość wystąpienia ich groźnych powikłań (ze wstrząsem anafilaktycznym i śmiercią włącznie). Należy pamiętać, że z czasem objawy uczulenia mogą się zaostrzać, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie i obniżając jakość życia. Tylko odpowiednia diagnoza może umożliwić podjęcie właściwych kroków terapeutycznych.